Մի տեսակ շատ եմ սկսել նախանձել իսպանացիներին, բելգիացիներին, շվեդներին ու դանիացիներին, հոլանդացիներին ու հատկապես անգլիացիներին, ովքեր հպարտությամբ ասում են. «Ես թագավորին եմ հավատարիմ»:
Ու մտովի պատկերացնում եմ, թե ի՜նչ սքանչելի կլիներ, ինչքա՜ն հզոր կլինեինք, եթե մենք էլ, համաձայն ավանդության, հպարտությամբ ասեինք. «Ես Հայոց գահին ու գահակալին եմ հավատարիմ»։ Ու էստեղ խոսքը ոչ թե ձևի, այլ փիլիսոփայության մասին է։
Չեմ հիշում Երրորդ Հանրապետության պատմության մեջ մի առաջնորդի, ում կարելի կլիներ ասել. «Ես իմ նախագահին, վարչապետին եմ հավատարիմ»: Խնդիրը ո'չ թե ժողովրդի չկամության մեջ է, այլ այդ առաջնորդների որակների։
Ու այս համատարած «էլիտար» միջակությունը ժողովրդին դարձրել է իրարամերժ, ինքն իրեն ատող, ինքն իր նկատմամբ ծայրահեղ հոռետես, ավելի շատ այլասեր, քան ինքնասեր:
Արա Պողոսյան